Η Αστρολογία πανταχού παρούσα, αποτελεί ένα καλό εργαλείο και σ΄ αυτή την κατεύθυνση και μάλιστα μέσα από το πασπαρτού της, ή καλύτερα (λόγω θέματος) τον Μπαλαντέρ της, την Ωριαία Αστρολογία, μας αποτρέπει ή μας ενθαρρύνει να προκαλέσουμε τη Θεά Τύχη, όταν έχουμε αυτή τη διάθεση.
Παρ’ όλα αυτά, το «άθλημα» της ερμηνείας είναι επικίνδυνο και μην το επιχειρήσετε στο «σπίτι», εκτός αν είστε πεπειραμένοι ωριατζήδες, ή έχετε την ψωνάρα τη δική μου, που προκειμένου να δω πώς επαληθεύεται ή διαψεύδεται η ερμηνεία, είμαι διατεθειμένη να πειραματιστώ κι ας το πληρώσω.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα που έχω ανασύρει από τα αρχεία μου, είναι προσωπικό μου ερώτημα και ανήκει στα πιο ιστορικά για μένα ωριαία, στην πορεία των αστρολογικών μου πειραματισμών..
Η ιστορικότητά του μάλιστα, συνδέθηκε και με ακόμα ένα προσωπικό ιστορικό κεφάλαιο, που προέκυψε σαν γεγονός μετά την έκβασή του και σας το φυλάω για έκπληξη…
Με την πρώτη ματιά, λαλίστατο δεν μοιάζει και ίσως το είχα παρατήσει αν δεν είχα το χρόνο να το επεξεργαστώ.
Στα ερωτήματα που δέχομαι στις τηλεφωνικές μου γραμμές καθημερινά, έχω πολύ περιορισμένο χρόνο να δώσω απαντήσεις και σε αντίστοιχο χάρτη θα μου ήταν πολύ δύσκολο να ρισκάρω τα λεφτά άλλου, δίνοντας μια ξεκάθαρη απάντηση.
Ένα Σάββατο λοιπόν, και μετά από λίγο πρωινό χουζούρι, καθώς πίνουμε το καφεδάκι μας και συζητάμε με τον άντρα μου, (χωρίς παιδιά ακόμα, μόνο σκυλιά) και χωρίς πλάνα για τη μέρα, μου γεννήθηκε η διάθεση για λίγη «συγκίνηση».
Μαζί με τον άντρα μου, απολαμβάναμε περιστασιακά (τότε ακόμα) λίγη περιπέτεια στο τραπέζι του Μπλακ-Τζακ, παίζοντας μόνο μικροποσά που θα διαθέταμε για οποιαδήποτε άλλη μορφή ψυχαγωγίας, ώστε στη χασούρα να μην τα κλαίμε.
Άλλο που δεν ήθελε κι εκείνος, όταν του πρότεινα εκείνο το πρωί να πάμε στο καζίνο.
Φυσικά λόγω ερευνητικής μου διαστροφής σε κάθε αντίστοιχη περίσταση, πέφτει και το αντίστοιχο ωριαίο.
Έτσι και τρέξαμε στον υπολογιστή με το ερώτημα:
Θα κερδίσουμε απόψε στο καζίνο?
20 Απριλίου 2002
11:18 πμ
Πειραιάς
Με την πρώτη ματιά, βλέπω τον ωροσκόπο Καρκίνο, απέναντι από τον Ήλιο μου και κυβερνήτη την Σελήνη στον 1ο οίκο, στον Καρκίνο επίσης, σε σύνοδο με τον Ήλιο του άντρα μου - ήταν μάλλον σαν να είχα εκφράσει δικό του ερώτημα, παρά δικό μου -, σίγουρα πάντως μοιραζόμασταν την ίδια διάθεση και το ίδιο ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα της ερώτησης.
Σε τι κατάσταση βρισκόταν λοιπόν αυτή η Σελήνη? Μια χαρά, στο «σπίτι» της από κάθε άποψη (κυβερνήτης του οίκου, στον οίκο της και στο ζώδιο κυριαρχίας της) και καλά θα έκανε να παραμείνει και στο σπίτι της, μιας και δεν σχηματίζει καμιά όψη με άλλον πλανήτη, κύρια τουλάχιστον πριν αλλάξει ζώδιο. Αυτό φυσικά συνεπάγεται και απουσία ένδειξης σχέσης της με τον 5ο οίκο του τζόγου, ή με τον 6ο οίκο, για κέρδος από τζόγο.
Πολύ ωραία απάντηση και άμεση, για κάποιον που θα είχε το δίλημμα να πάει ή να μην πάει.
Στο δικό μου συγκεκριμένο ερώτημα πώς απαντούσε όμως, κέρδος ή χασούρα?
Μήπως αυτό ακριβώς δήλωνε τη χασούρα έμμεσα, καμία τύχη κάτσε στ’ αυγά σου… ή μήπως, το κάνε το κέφι σου και μην ανησυχείς, ούτε θα χάσεις ούτε θα κερδίσεις… ή μήπως, υπήρχε κέρδος κάπου κρυμμένο και δεν το έβλεπα…
Αφού λοιπόν κατάλαβα ότι η απάντηση δεν θα μου δινόταν έτσι απλά, συνέχισα ν’ αναλύω περισσότερο.
Από τον ωροσκόπο παίρνουμε και πληροφορίες για την εγκυρότητα του χάρτη και τις λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας στη συνολική αξιολόγηση.
Όπως το αν φωτογραφίζεται η φύση του ερωτήματος, ή η κατάσταση του ερωτώντα, από το ζώδιο ή τον κυβερνήτη, καθώς και αν ταυτίζεται με τον κυβερνήτη της ώρας.
Αντιπροσωπευτικός εδώ για την κατάστασή μου και συμβατός με τον κυβερνήτη της ώρας την Αφροδίτη, που συγκυβερνά από τριπλότητα τον Καρκίνο.
Ο 5ος οίκος στον Σκορπιό (σε σύνοδο με τον ωροσκόπο μου μάλιστα), παραπέμπει σε θρίλερ που σου κόβει την ανάσα και με παραδοσιακό κυβερνήτη τον Άρη να βρίσκεται περιπλανώμενος στους Διδύμους, κάτι σαν το τρενάκι του τρόμου. Στον 11ο, ανάμεσα σε πολλούς άλλους που συνωστίζονται για το ίδιο ενδιαφέρον. Να ‘σου κι ο Κρόνος παρακάτω, στο καρτέρι να του κόψει τη φόρα, σουλατσάροντας στα σύνορα του οίκου και σε αντίθεση με τον 6ο οίκο.
Δεν απειλούσε μόνο τον κυβερνήτη του 5ου, αλλά τον ήθελε και φτωχό.
Ωραίο το διδυμάκι, με τους δύο κακεργέτες. Ο φόβος και ο τρόμος βγήκανε για σεργιάνι στην ίδια γειτονιά και πάνε για μετωπιαία σύγκρουση, όπου φυσικά αυτός που τσακίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι ο Άρης.
Αισιόδοξη από τη φύση μου, είπα να μην πτοηθώ και να συνεχίσω την αναζήτηση πιο ενθαρρυντικών ενδείξεων…και να, πριν το συναπάντημα με τον Κρόνο, ο Άρης συναντάει το αναπάντεχο τρίγωνο του Ποσειδώνα απ’ τον Υδροχόο και τον 8ο. Ενθαρρυντικό το σωτήριο προπέτασμα καπνού, για να γλυτώσει ο Άρης την εξουδετέρωσή του από τον Κρόνο, μιας κι έτσι, το συναπάντημά τους ματαιώνεται… όχι όμως αρκετό για να εκφραστεί η τύχη ευνοϊκά και να χαμογελάσει.
Ο Άρης κινείται χωρίς κανένα τίτλο, βαθμολογημένος με -5 και χωρίς να δίνει έστω στην Σελήνη κάποιον τίτλο.
Καμία η σχέση του λοιπόν μαζί της. Ούτε από γωνία, ούτε από τίτλους και υποδοχές. Ακόμα κι από αντισκιά που βρίσκονται σε σύνοδο, αυτή είναι αποκλίνουσα…
Μωρέ τύχη να στηριχτείς… ένας αδύναμος περιπλανώμενος αλητάκος, που γλυτώνει κατά τύχη απ’ του χάρου τα δόντια…
Όσο επιεικής και να είμαι, δεν αρκεί να στηρίξει θετική απάντηση.
Τότε στράφηκα και στον μοντέρνο κυβερνήτη του 5ου τον Πλούτωνα, μολονότι από τους μη παραδοσιακούς, είναι αυτός που εμπιστεύομαι λιγότερο σαν κυβερνήτη του Σκορπιού στην ωριαία, εκτός κι αν η συμβολή του βγάζει μάτι.
Δεν με χάλασε και πολύ που τον βρήκα στον 6ο, παρ’ όλο που είναι ένας κατιόντας οίκος, γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση αφορά το ερώτημα, ως τα κέρδη από τύχη.
Αλλά ανάδρομος?
Και σε σύνοδο με το Νότιο δεσμό?
Και σε αντίθεση με τον Κρόνο?
Πάλι σε θρίλερ μου γυρνάει και το χαλάει… ή μήπως όχι?
Αν η περιοχή του 5ου έχει δύο αφεντάδες (Άρης-Πλούτωνας), ο ένας, ο αλητάκος βγαίνει εμπροσθοφυλακή στο ποδαράτο, για ιχνηλασία (ίσως και δόλωμα, γιατί είναι ευέλικτος και ξεγλιστράει), πριν τον μαγκώσει ο εχθρός (Κρόνος), σώζεται μαγικά από μια ομίχλη (τρίγωνο με Ποσειδώνα) και τότε, σκάει απ’ το μουλωχτό ο άλλος με το ιππικό απ’ τον Τοξότη, να διεκδικήσει με πάθος τα αγαθά (στον 2ο τους) και φυσικά ως πιο εξωτερικός πλανήτης, μπορεί να κατατροπώσει……
Λέω εγώ τώρα, βγάζοντας κι απ΄ την μύγα ξύγκι…
Και ποιος τα κυβερνάει τα αγαθά τους?
Ο αγαθότερος των αγαθών, ο Δίας, απ’ την πλεονεκτική θέση της έξαρσής του στον Καρκίνο.
Και ποιόν αγαπάει ο Δίας στην θέση που βρίσκεται?
Επιτέλους, κάποιος αγαπάει την Σελήνη!
Κι αυτή δεν πάει πίσω. Στο σπίτι της είναι ο πιο ευνοούμενος μουσαφίρης όταν τον φιλοξενεί. Χαρά Θεού τότε στο τσαρδί της.
Μόνο που αυτή δεν το ξέρει κι ούτε μπορεί να το δει, γιατί της κρύβεται μέσα στον 12ο.
Το μόνο που ξέρει μια τέτοια Σελήνη, είναι οι διαθέσεις και ανάγκες της κι ότι νοιώθει καλά με αυτές. Είναι και η αύρα του Δία σε σύνοδο με τον ωροσκόπο, μπορεί να μην τον βλέπει, κάπως τον ψυχανεμίζεται όμως…
Εδώ άρχισα ν’ αναθαρρώ, ψάχνοντας όμως και για πιο αποκαλυπτικές ενδείξεις, γιατί παρ’ όλο που ο Δίας, νοιάζεται για τη κυρά του, δεν την φτάνει να της δώσει μια ευεργετική όψη, οπότε τίποτα το ξεκάθαρο.
Ακόμα και η παρουσία του στον 12ο, είναι πολύ μυστηριώδης, γιατί ως γνωστόν, είναι οίκος κακοδαιμονίας.
Απ’ την άλλη όμως, ένας αγαθός πλανήτης σε αγαθή ζωδιακή θέση, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά και μέσα από μια αφανή, παρασκηνιακή θέση…
Άλλη μια κρυφή και μυστηριώδης του παράμετρος, είναι η θέση της αντισκιάς του σε σύνοδο με τον Βόρειο Δεσμό του ωριαίου, αλλά και τον γενέθλιό μου…
Δεν βγάζει κάποιο νόημα όμως και συνέχισα να συλλέγω τις ενδείξεις αποσπασματικά, πριν αποπειραθώ να συνθέσω ένα πιθανό σενάριο.
Επόμενη καταγραφή στοιχείου, το ασύμβατο τετράγωνο της Σελήνης με τον Ήλιο. Όψη τόσο φανερή που βγάζει μάτι λόγω οικοθεσίας, δεν της έδωσα όμως βαρύτητα από την αρχή, γιατί δεν αφορούσε άμεσα το ερώτημα η σχέση του 1ου με τα οικονομικά του. Θα μ’ εξυπηρετούσε περισσότερο, αν ο Ήλιος δεχόταν όψη από τον κυβερνήτη του 5ου.
Ελλείψει άμεσων ενδείξεων όμως, ό,τι υπάρχει στον χάρτη, γίνεται πλέον ενδεικτικό.
Με κάποιο τρόπο όλα κάτι έχουν να πουν.
Τι θα μπορούσε να σημαίνει το τετράγωνο πέρα από οικονομική δυσκολία?
Μήπως αλλάζοντας η Σελήνη ζώδιο, αλλάξει η διάθεσή της κι εκτιμώντας τα κεκτημένα της (τον Ήλιο, ως κυβερνήτη του Λέοντα και των οικονομικών), να μην θέλει να τα ρισκάρει? Εξάλλου κι ο Ήλιος στον Ταύρο κτητικότητα δείχνει.
Μπα, ο Λέων είναι το φυσικό ζώδιο του τζόγου και δεν του πάει ν’ αποφύγει μια διασκέδαση λόγω οικονομικής ανασφάλειας. Σίγουρα βέβαια ο συνδυασμός προτιμάει ν’ απολαμβάνει εκ του ασφαλούς, μέσα από κάποια ένταση πάντως.
Οπότε αφήνοντας το περιττό ψείριασμα, αποφασίζω να δω το τετράγωνο ως θετική ένδειξη, γιατί όταν γίνει, θα βρίσκονται σε μικτή υποδοχή (κυριαρχίας του ενός, έξαρση του άλλου), καθώς επίσης και γιατί δεν συναλλάσσεται μεταξύ τους άλλη εξωτερική πλανητική, αρνητική επιρροή, από συλλογή ή μεταφορά φωτός.
Ο Ήλιος αποχωρίζεται από εξάγωνο με Ουρανό και η Σελήνη από εξάγωνο με Αφροδίτη. Η τελευταία μάλιστα όψη, χρωματίζει επιπλέον θετικά την κατάσταση της Σελήνης, μιας και είναι και η τελευταία επιρροή όψης που κρατάει στο υποτιθέμενο κενό πορείας της, που μόνο κενό δεν είναι… γιατί και στο δικό της ζώδιο είναι και πιάνεται στην όψη με τον Ήλιο, αμέσως μετά την αλλαγή του ζωδίου.
Συμπερασματικά, εγώ θ’ αγαπώ τα λεφτά μου, τα λεφτά μου θ’ αγαπούν εμένα, απουσία κύριων παρεμβατικών όψεων μεταξύ μας, δύσκολο να χαθούν.
Δεν ξέφυγε της προσοχής μου η 135άρα του Ήλιου με τον Πλούτωνα, ούτε της Σελήνης η 45άρα με Κρόνο και η 150άρα με τον Ουρανό, αλλά ή όποια δυσκολία ή αναγκαστική αλλαγή μπορεί ν’ αποτελούσαν λεπτομέρειες του σκηνικού, χωρίς όμως να το καθορίσουν αποφασιστικά.
Αυτό που μου έμενε πλέον, ήταν να ανιχνεύσω την τελική έκβαση, μέσα από τον 4ο οίκο, και τέλος τον κλήρο τύχης.
Άλλο μυστήριο εδώ… τι κρύβεται στον εμπεριεχόμενο Ζυγό μέσα στον 4ο που φιλοξενεί και τον κλήρο τύχης, ή τι διαφορετικό προκύπτει με δυσκολία και καθυστέρηση?
Εγώ πάντως, δεν έκρυβα κάτι και το μόνο που έβλεπα να καθυστερεί, ήταν η προσωπική μου εκτίμηση. Τι θα μπορούσε να κρύβεται ή να έπεται στο φινάλε?
Ακμή 4ου, στην Παρθένο, σε σύνοδο με τον Άρη μου… θέλει άραγε να μου πει κάτι και μ΄αυτό?
Κυβερνήτης 4ου, , ο Ερμής στον Ταύρο στον 11Ο οίκο, του ωριαίου, σύνοδο με τον Δία μου,… αυτό μήπως… σημαίνει άραγε κάτι?
Η Παρθένος σαν ζώδιο, υποδηλώνει ψιλομίζερη κι αγχώδη κατάσταση στην τελική, ο Ερμής σχεδόν αδιάφορος, απλά συμπαθητικούλης γιατί είναι στα όριά του σε αγαθό οίκο και σ’ εξάγωνο με ωροσκόπο. Όψεις του, ένα αποχωρίζων τετράγωνο με Ποσειδώνα στον 8ο και μια προσεγγίζουσα σύνοδος με την Αφροδίτη, που όμως δεν πραγματοποιείται, γιατί πριν την προλάβει, του ξεφεύγει στο επόμενο ζώδιο.
Τίποτα το συνταρακτικό, μ’ εξαίρεση την αγάπη του για την Σελήνη που βρίσκεται στην έξαρσή της, εφ’ όσον τουλάχιστον, δεν προδιαθέτει για κάτι αρνητικό.
Και ολοκληρώνοντας με τους συντελεστές, κυβερνήτης του εμπεριεχόμενου και κρυφού τέλους αλλά και του κλήρου τύχης, η Αφροδίτη στον Ταύρο, στον 11ο οίκο, σε τρίγωνο με την ακμή του 4ου , κοιτάζει την Σελήνη που απομακρύνεται με τις ευλογίες της και πάει καταπάνω στο τετράγωνο του Ουρανού που βρίσκεται στον 8ο οίκο, επαναφέροντας το στοιχείο του σασπένς και του θρίλερ.
Κι έτσι απρόσμενα κλείνει η αυλαία, κι έρχεται η ώρα της σύνθεσης και της τελικής κρίσης.
Ζυγίζοντας όλα τα δεδομένα, έτεινα στο θετικό αποτέλεσμα, μιας και στον χάρτη, υπήρχε διάχυτη μια αναμφισβήτητη λατρεία για τη Σελήνη, άμεση ή έμμεση.
Κάποια πράγματα βέβαια δεν έδεναν καλά, όπως για παράδειγμα η τελευταία όψη του Ουρανού που δίνει ένα αιφνιδιαστικό και παράδοξο τέλος…
Άντε ντε, τι γίνεται, με ρώταγε ο άντρας μου ανυπόμονα. Τι κάθεσαι και σπας το κεφάλι σου, το πολύ-πολύ να τα χάσουμε. Δεν θα κρατάμε πολλά λεφτά για να μην μπούμε στον πειρασμό, θα το διασκεδάσουμε όσο κρατήσει και θα φύγουμε.
Τι πεζός Θεέ μου…τς, τς, τς
Αμ δε, ν’ αφήσω τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη? Δεν σέβεσαι την ψωνάρα μου? Το απολαμβάνω, σπαζοκεφαλιάζοντας με αστρολογικούς γρίφους. Τώρα που δεν έχω και το άγχος να δώσω γρήγορη απάντηση που κάποιος χρεώνεται στα 90, θα το ξεπετάξω? Άσε που μπορώ ν’ αφήσω τη φαντασία μου να καλπάσει χωρίς να σκεφτώ τη ξεφτίλα, αν τη μοιραστώ και παρασύρω κι άλλον και τον πάρω στο λαιμό μου.
Πρέπει να επινοήσω ένα πιθανό σενάριο και το καλό είναι, ότι δεν θα με φάει η αγωνία για πολύ, μέχρι το βράδυ θα έχω επαλήθευση ή διάψευση.
Λοιπόν, άκου προσεκτικά, του λέω κάποια στιγμή και μην τα ξεχάσεις, ακόμα κι αν τα ξεχάσω εγώ – σε καμία περίπτωση,… αλλά λέμε τώρα - .
«Θα τραβήξει μακριά η βαλίτσα, θα μπούμε σήμερα και όταν βγούμε, θα έχει αλλάξει η μέρα, για να μη σου πω ότι εμείς θα το κλείσουμε το καζίνο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα καθόμαστε γιατί θα κερδίζουμε, αλλά θα πωρωθούμε, με πείσμα για να βγάλουμε τα σπασμένα.
Ετοιμάσου για μεγάλο θρίλερ, να το απολαύσουμε χωρίς να κοψοχολιάσουμε και βασικά το λέω σε σένα για να τ’ ακούσω εγώ.
Η τύχη θ’ ακολουθεί επικίνδυνα κανάλια που κόβουν την ανάσα, κάτι σαν το τρενάκι του τρόμου, ένα πράμα.
Κι εκεί που θα φτάνει το τέλος μας, κάτι θα γίνει…
Εκεί που θα είμαστε έτοιμοι ν’ αποδεχθούμε την ήττα, κάτι, ή κάποιος από το πουθενά, ίσως κάποιος από το τραπέζι που θα παίζουμε, με κάποιο πολύ απρόβλεπτο και μυστήριο τρόπο όμως, θα το αποτρέψει ίσως ακούσια, ίσως κατά λάθος, δεν ξέρω… πάντως από κει και μετά, υπάρχει κάτι σαν ανατροπή, μια φιλική ατμόσφαιρα υποστηρικτική, και θα βγούμε εντέλει κερδισμένοι, παρ’ όλο που θα κλείσει το σκηνικό πολύ αιφνιδιαστικά και πάνω που θα γλυκαθούμε.»
Είχε πάψει από καιρό να χλευάζει την Αστρολογία, αλλά δεν έχανε ποτέ μια καλή ευκαιρία να με πειράζει κοροϊδευτικά.
«Έγινε βρε Νοστράδαμε, πάμε κι αν βγεις αληθινή, μέχρι και γιό, θα σου σκαρώσω μετά…»
(Το ‘πε και το ‘κανε ο άτιμος.)
Αφήνοντας πίσω μας το πολυτάραχο σκηνικό, καθισμένοι στο τελευταίο τελεφερίκ της Πάρνηθας, ανάμεσα στους υπόλοιπους παίκτες που προσμετρούσαν κέρδη κι απώλειες, συγκρατιόμασταν να μην ξεφωνήσουμε απ΄ την έξαψη των όσων ζήσαμε.
Το θρίλερ ήταν καλύτερο κι από ταινία τρόμου. Αίματα μπορεί να μην είχε, αλλά σαν ψυχολογικό θρίλερ, θα κέρδιζε πολυαστρία.
Η βαλίτσα πήγε πραγματικά μακριά και χρονικά και οικονομικά…
Κάποια στιγμή αρχίσαμε και τις τραβηχτικές με κάρτες, από τα ΑΤΜ του καζίνο, μέχρι που πλέον εξαντλήθηκαν τα όρια ανάληψης, κάτι που έκανε την αιγοκερίστικη φύση μου, να ωχριά για το κατάντημα..
Με την αδρεναλίνη στα κόκκινα, την λογική σε ασανσέρ και σ’ ανελέητο ανεβοκατέβασμα μεταξύ υπογείου και ρετιρέ, χρεωμένη με το δίλημμα του τί ν’ αποφασίσει, αδυνατώντας να το καταφέρει, αφέθηκε ν’ ατενίζει τις τελευταίες μου μάρκες, στο τελευταίο μου ποντάρισμα που ήταν και διπλό (ξέρετε, αυτό το σπλιτ), πάνω στο ένα, από τα δύο τελευταία τραπέζια που είχαν απομείνει ανοιχτά γύρω μας.
«Ορίστε?» Απάντησα στην ντίλερ που με ρώταγε ανυπόμονα για δεύτερη φορά, βγάζοντάς με από την αποχαύνωση που βρισκόμουν εκείνη την ύστατη στιγμή.
«Το πίσω πάει?» Εκνευρισμένη πια, ρωτάει για τρίτη φορά.
«Δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάτε», αποκρίθηκα σαστισμένη.
«Πάει-πάει». Ακούω τον άντρα μου, που στεκόταν από ώρα όρθιος από πίσω μου παρακολουθώντας κι έτοιμος για να φύγουμε, να της απαντάει αποφασιστικά και σκύβοντας από πάνω μου, συμπληρώνει στο κουτάκι μου, ένα πίσω από το δικό μου ποντάρισμα, που στεκόταν μονό κι ορφανεμένο, με τις τελευταίες του μάρκες που ΄χε φυλάξει για την επιστροφή…
Με γουρλωμένα τα μάτια γυρνάω και τον κοιτάζω απορημένη, την ώρα που ξανατρύπωνε δίπλα μου. Τι ήταν αυτό?
Δεν χρειάστηκε όμως να τον ρωτήσω.
«Καλά-καλά, κοιμήσου εσύ λίγο ακόμα…» μου λέει, «μη ρωτάς τίποτα και θα σου πω μετά».
Με το «τί…τι», που πρόλαβα να ψελλίσω, η ντίλερ ήταν ξανά μπροστά μου, περιμένοντας να της δώσω σήμα για φύλλο.
Δεν θυμάμαι πώς ή πού σταμάτησα, από εκείνη τη στιγμή πάντως έγινε η μεγάλη ανατροπή.
Ο Μαύρος Τζακ εδέησε επιτέλους να γενναιοδωρίσει, χαρίζοντάς μας εκ νέου απλόχερες εκτινάξεις αδρεναλίνης τόσης που δεν αποτολμήσαμε έκτοτε ν’ αποζητήσουμε ξανά.
Μέσα σ΄ ένα δεκάλεπτο που μεσολάβησε μέχρι να κλείσει το τραπέζι, κάναμε το πιο σκληρό τζογαδόρικο παιχνίδι, που μόνο ο Γκαστόνε θα επιχειρούσε.
Όχι μόνο ξαναπήραμε τα χαμένα, αλλά φεύγαμε και με κέρδος. Καθώς πηγαίναμε να εξαργυρώσουμε τις μάρκες που δεν χώραγαν στα χέρια μας να τις μεταφέρουμε, αντιλαμβάνομαι το άντρα μου να οργώνει με τη ματιά το καζίνο γύρω του.
«Τι ΄ναι καλέ?» Τον πείραξα.
«Ανησυχείς μήπως μας παρακολουθούν και μας στήσουν καρτέρι για ληστεία? Δεν θ’ αντέξω άλλο σασπένς… Τι ψάχνεις γύρω σου?
«Το σωτήρα μας, να του δώσουμε κάτι από τα κέρδη». Μου απάντησε και μέχρι που μπήκαμε στο τελεφερίκ, ακόμα τον έψαχνε επί ματαίω…
Κι έτσι, μου εξήγησε, πως το χέρι που πέρναγε από πάνω μου και ποντάριζε πίσω από το φύλλο μου (γιατί εγώ ούτε που τον έβλεπα απ΄ τον συνωστισμό), ανήκε σε κάποιον παίχτη που όρθιος, έπαιζε ταυτόχρονα και στα δύο τραπέζια.
Κάποια στιγμή κι αφού είχαμε ρημαχτεί απ΄ τη γκίνια στο δικό μας τραπέζι, κλείσαμε ένα γύρω με ισοπαλία, κέρδισε αυτός στο διπλανό και παρέμεινε εκεί, ξεχνώντας το στοίχημά του, που παρέμενε στο κουτάκι μου.
Τότε ήταν, που ο άντρας μου είχε την αναλαμπή να πεταχτεί αιφνιδιάζοντας όχι μόνο εμένα αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό κι απάντησε στην ντίλερ, «Πάει-πάει», αρπάζοντας την ευκαιρία καθοριστικά.
Ουααάου…απίστευτη μαγεία!!!
Αυτή ήταν και η πιο συναρπαστική στιγμή της βραδιάς, όπου η αδρεναλίνη παραχώρησε τη θέση της στις ενδορφίνες.
Η στιγμή της λύσης του μυστηρίου, όταν περνάς από το πιθανό, στο ολοκληρωμένο, πραγματικό σενάριο, με τα σύμβολα να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου.
Η στιγμή της αποκάλυψης, είναι η κορύφωση, ο οργασμός.
Η στιγμή που περιμένει ο κάθε εραστής της Αστρολογίας, στην αναζήτηση της υπέρτατης επικοινωνίας, δεν χορταίνει να την αποζητά και … κάποτε εκστασιάζεται μ’ ένα χάρτη, όπου η διάχυτη λατρεία για την Σελήνη, δεν προμηνύει μόνο την απάντηση της αστρολόγου, για ένα ποταπό τραπέζι τζόγου, αλλά και την απάντηση στην φύση της γυναίκας, με το δώρο της μητρότητας.
